Medici die betaalt worden naar heling, dat is mijn droom

Het gehele biomedische systeem heeft ervoor gezorgd dat we zelf niet meer mogen waken over onze gezondheid. Diagnoses wijzen op structurele deficits van ons lichaam. Er is geen plek om onze leefstijl te herdenken. Voor elk gevolg wordt een oplossing geboden, maar de oorzaak durven we niet aan te kijken. Het is vaak makkelijker te leven met een aangenomen leugen dan een confrontatie met de waarheid.

Waarom krijgen behandelingen, die de patiënt controle geven over zijn gezondheid niet meer aandacht? Zelfredzaamheid verdient centraal te staan in een wereld waar chronische klachten pieken. De voorrangsregels op behandelingen herbekijken zou wonderen doen. In een hervorming van het geneeskundesysteem is er plaats om na te denken over wat in de eerste plaats zorgde dat deze klacht zich ontwikkelde, over wat we er zelf aan kunnen doen en hoe we vermijden om te hervallen. Naast slaap kan ons dieet een impact hebben. Psychologische stress, werkomstandigheden, onvoldoende beweging, een negatieve vochtbalans en (het gebrek aan) sociale interacties kunnen allen bijdragen aan de intensiteit en duur van de pijn of beperking. Vaak is het niet ingewikkelder dan dit. Gezondheid is ook iets dynamisch, wat ons vandaag helpt om ons gezond te voelen kan morgen veranderd zijn. Ons genetisch erfmateriaal staat vast, maar al het andere hebben we zelf in de hand.

Hier ligt een grote verantwoordelijkheid bij de overheid. In een educatiesysteem vol chemie, plantbiologie, fysica, abstracte wiskunde, godsdienst en geschiedenis lijkt het me niet overbodig om een vrij denkkader aan te bieden voor studenten met kennis en inzichten rond gezondheid. Belangrijk is dat elke leerling hier zijn eigen waarheid over gezondheid kan verdedigen in dialoog met anderen. Het opdringen van één waarheid dient vervangen te worden met vrijheid van denken omtrent niet enkel dit onderwerp, maar alle niet-exacte wetenschappen.